داستان حضرت جرجیس (ع)

جِرْجیس نَبی، بنابر برخی منابع اسلامی، پیامبری بوده که پس از حضرت عیسی(ع) و پیش از اسلام ظهور کرده است.

او به بازرگانی و تجارت اشتغال داشته است و بسیار سخاوت‌مند بود و بارها اموال خود را به نیازمندان بخشید.

جرجیس بنابر برخی نقل‌ها برای هدایت پادشاه بت‌پرست و ستمگر شام به آن‌جا رفت. در مقابل، برخی منابع دیگر معتقدند وی به قصد حفظ ایمان خود به وسیله اهدای اموال به سوی شام و حاکم آن حرکت کرده

است. جرجیس پس از دیدار با پادشاه شام، وی را به پرستش خدا و ترک بت‌پرستی دعوت کرد. پادشاه پس از مخالفت جرجیس با تعظیم بت‎ها، دستور شکنجه و قتل وی را صادر نمود.

جرجیس پس از قتل دوباره زنده شد و پادشاه دوباره دستور قتل وی را صادر کرد و این اتفاق تا سه مرتبه تکرار گردید. در مرتبه چهارم وی ضمن نفرین پادشاه شام و قوم او، برای خود مرگ و رهایی از بلا درخواست کرد.

مطابق‌ روایتی‌ متعلق‌ به‌ قرن‌ ششم‌ میلادی‌، اصل‌ وی‌ از لُد در فلسطین‌ بوده‌ و پس‌ از شهادت‌ نیز در آن‌جا دفن‌ شده‌ است‌.

نصیحت های شیطان به حضرت موسی

حضرت موسی (علیه‌السلام) نشسته بود که شیطان بر او وارد شد؛

در حالی که عرق‌چین بلند رنگارنگ بر سرش بود، وقتی که نزدیک موسی

رسید، عرق‌چین را کنار گذاشت. حضرت موسی بر او توجه نمود و سلام کرد؛ سپس پرسید تو چه کسی هستی؟

جواب داد من ابلیس هستم.

حضرت فرمود: خدا تو را به ما نزدیک نکند، برای چه آمدی؟ گفت: آمدم تا بر تو سلام کنم؛ چون که نزد خدا مکان و منزلتی داری، موسی پرسید: این

عرق‌چین چیست؟ در پاسخ گفت: تا این‌که قلب‌های سلیم انسان‌ها را به سوی خود جلب کنم. موسی گفت: آگاهم کن به گناهی که وقتی کسی

انجام دهد، بر او غلبه پیدا می‌کنی، گفت: زمانی که خودش را برتر ببیند و عملش را زیاد بداند و گناهش در نظرش کوچک جلوه کند؛ سپس شیطان

به موسی گفت: تو را به سه خصلت سفارش می‌کنم: (اول) هیچ‌وقت با زن نامحرم خلوت مکن و زن هم با تو خلوت نکند؛ زیرا هیچ مردی با زنی و

زنی با مردی خلوت نمی‌کند،

مگر این‌که خود من همراه آنان هستم نه یاران من؛ (دوم) از عهد و پیمان بستن با خدا بپرهیز؛ چون که هیچ کسی با خدا عهد و پیمان نمی‌بندد، مگر

این‌که من بین او و وفا کردن به عهد مانع ایجاد کنم و (سوم) زمانی که تصمیم گرفتی صدقه‌ای دهی، سریع انجام بده؛ زیرا همین که شخصی اراده

کرده صدقه دهد، خودم مانع می‌شوم نه یاران من.

 

حضرت خضر (به عربی: ٱلْخَضِر) در جستجوی آب

حضرت خِضر، یکی از اولیای الهی که برخی او را پیامبر نیز دانسته‌اند.

حضرت خِضر، یکی از اولیای الهی که برخی او را پیامبر نیز دانسته‌اند. نامش به صراحت در قرآن نیامده ولی بر اساس برخی احادیث او همان شخصی است که داستان موسی و خضر با او در سوره کهف آمده است. در این آیات خضر دارای علم لدنی توصیف شده است.

خضر و آب حیات، بر پایهٔ روایات
دیدار با ذوالقرنین

خضر از شاهزادگان بود و پدرش مال و نعمت بسیار داشت. اما خضر دوستدار حکمت بود و به راه پیغمبری می‌رفت، و تا در خانوادهٔ خود بود، به راهنمایی گمشدگان و دستگیری بینوایان می‌پرداخت و چون به پیغمبری رسید به راهنمایی قوم ذوالقرنین فرمان یافت. ذوالقرنین جهانداری آگاه بود و خضر را گرامی داشت و خداپرستی وی را ستایش می‌کرد و در کارها با وی مشورت می‌کرد و کار دین و شریعت مردم را به او محول می‌ساخت.

خضر را از نوادگان اسحاق نبی دانسته‌اند. طبق روایات، حضرت خضر مثل حضرت عیسی(ع) زنده است.

جستجو برای آب حیات
ذوالقرنین عمری دراز داشت اما عمر جاویدان می‌خواست و در کتاب‌ها خوانده بود که در جهان چشمه‌ای هست نامش آب حیوان یا آب حیات که هر که از آن بنوشد عمر جاوید یابد. پس راز آن را از خضر پرسید و خضر نشانی‌ها که می‌دانست می‌گفت و چون معلوم شده بود که جای چشمهٔ آب حیات در ظلمات است، ذوالقرنین عزم راه کرد و خضر و الیاس را با خود همراه کرد که الیاس نیز از برگزیدگان روزگار بود.

نام خضر بنابر نقل‌های متعدد، نام یا لقب خضر برای او از این‌روست که وی بر هر جا که بنشیند یا نماز بگزارد زمین زیر پا و اطراف آن سبز و خرّم می‌شود.